Zapraszamy też na nową stronę: TwojeAforyzmy.pl

Pamięć to dziwne lustro- odbija się w nim nawet to, czego nie było.

Kopniaki nie napędzają rozumu z pleców do głowy

Darem losu jest przyjaciel domu: i panią przytuli, i pana uspokoi.

Sparaliżować świat to odebrać mu wrażliwość.

Kto na wszystkich gwiżdże, temu pies z kulawą nogą na grobie zaszczeka.

Odwieczne prawo świata- podając dłoń, oczekuje.

W grze uczuciowej mistrzostwo osiągają nieczuli.

I łóżkowym historiom kobiety dobrze zrobi chronologia.

Od iluż pokus chroni małżeństwo, a na ile pokus naraża.

Żal, że o losie zielonych żabek decydują ci, którzy tak lubią ich udka.

I lękliwe, i odważne bywa szczęście. A wszystko zależy od siły tupnięcia.

Żadnej przyjaźni nie da się wypróbować do końca.

I za miłosne uczty podziękujmy bogom, i za nasze nieugaszone pragnienie.

Być może dlatego tak rzadko uczymy się na błędach, bo ani w szczęściu, ani w rozpaczy nie mamy głowy do nauki.

Tylko wśród stołowych nóg nie zdarzają się single.

Suszmy zęby i na deszczu.

Gdy urodzie już nic nie pomaga, trzeba być sobą.

Jeden, a jakże trudny warunek kobieta stawia mężczyźnie: żeby był jednocześnie męski i ludzki.

Ludzie jak lampy: bez klosza żywiej świecą.

Można wiele z domu wynieść, lecz nie umieć sprzedać.

Uczuciowy paradoks: I nieczuli reagują na chłód.

I wśród drobiu nie ma równości. Czy słyszał ktoś o domowym kogucie?

Blednie nadzieja w czyn nie wprowadzana.

Szczęście kobiety przypomina skarbonkę pełną drobiazgu i męskich trzech groszy.

Nieprzypadkowo pomyślność wiąże się z myśleniem.

Erotomania dotyka najczulszego miejsca.

Błądzący zwykle trafiają w to samo miejsce.

Traci sztuka miłosna bez ustnych zapewnień.